SE ÉS MENOR
ABANDONA ESTE BLOG



miércoles, 26 de enero de 2011

Linda dama

A treboada pillouno na cola daquel espectáculo teatral relixioso, mala idea a de asistir aquilo, el era un descrido, nunca ía a misas nin cousas parecidas. Mais esa tarde non tiña que facer, a compañía era italiana, o espectáculo gratis e o bochorno nun templo do século XV era máis levadeiro que na casa. A porta interior aínda estaba pechada, os futuros espectadores apertábanse contra a entrada coa idea de librarse da molladura, uns poucos privilexiados -el entre eles- lograran penetrar nun estreito corredor sen luz que precedía á porta de entrada.
Detrás del, empurrando sen compaixón, unha impoñente señora duns 130 quilogramos. Estaba semi esmagado contra unha muller que acompañaba a un neno duns 6 anos - que non paraba de protestar- e a súa aparente sogra. As súas roupas delataban un estatus social acomodado.
A posible nai tiña uns 30 anos, a chuvia mollara a camisa de seda e a súa faldra de algodón perfilando un esvelto corpo.
Preocupada pola presión humana, con voz melosa e fina, nun correcto castelán, regañaba amablemente o ímpeto da señora impoñente, as impertinencias do neno e discutía coa suposta sogra, a ocorrencia de acudir a aquela trampa teatral. Estaba acalorada e fermosa.
Cando viraba a súa melena rizada cara diante, os seus cabelos bicaban os beizos do seu veciño posterior, el sorríalle como desculpándose da situación, tiña un sorriso tranquilizador, sedutor.
Non había solución, os dous pegados, non podían liberarse un do outro, ela sorriulle dando por inevitable a apertada continxencia. Aquel sorriso relaxouno, a presión dos 130 quilos repercutían na linda dama, o seu pene, colocado de pe ladeado á esquerda na súa roupa interior, mantiña unha presión continua nas nádegas humedecidas dela. A calor dos corpos, multiplicada por dez no membro del, producía o seu efecto;  sen poder evitalo comezaba a crecer.
Ao mesmo tempo, ela parecía que, pouco a pouco, cedía nas liortas e prestaba interese á nova situación; un pouquiño máis alta ca el, notaba aquel membro quente sobre o seu traseiro mollado. Aquel inesperado episodio estaba sendo o máis excitante dunha aburrida viaxe familiar, sentía a presión erótica dun descoñecido que lle inspiraba empatía, un pequeno estremecemento recorreu o seu corpo, un rubor sensual espertou a súa vulva, aquel pene non agredía, non furaba, só crecía ao contacto dos seus glúteos húmidos, era unha sensación morna, pracenteira. Seducida, lentamente moveu as súas cadeiras como querendo encaixar aquel visitante, no medio das súas pretas nádegas. El aprobou con prontitude a disposición da súa veciña e nun rápido movemento ceibou o pene dentro do fino pantalón.

Agora a presión dos espectadores era providencial, ela comezou a deixarse menear polos suaves vaivéns do membro totalmente erecto, separou as pernas mexéndose co bambeo humano, e, docilmente, colocou o glande entre as súas nádegas, xa era o seu invitado,  el colleu as cadeiras dela e comezou, ritmicamente e levemente, a premer co seu membro  o ano ofrecido.
Ela, de novo, cun ton de voz máis baixiño e nervioso, regañaba ao neno para que se apartara cara diante, logo, colleu a man dereita del e, deslizando a saia cara arriba, colocouna sobre as súas braguiñas, a súa cuncha estaba mollada e quente, el, comprimindo suavemente o monte de Venus, subiu a man pola fantasía das bragas e introduciu os seus dedos no medio do pube rizado ata os labios vaxinais, ela estremeceuse e comezou a oprimir o ano contra o pene cun balanceo sensual, a fina roupa estival cedía ante o asalto concertado co ariete masculino,  el acompasou o balanceo sen deixar de masturbala. A presión dos impacientes espectadores aumentaba o ardor lascivo dos amantes expréss.
Detrás a impoñente, como decatándose do que pasaba co seu veciño de diante, arremeteuno con determinación catro, cinco veces, a linda dama resistiu as acometidas introducíndose un pouco máis o glande ata porta do seu orificio, el notou como se estremecía de pracer, axitábase, corríase, el non puido aguantar máis; renxía o fecho da porta, corréronse...   
erosgalica@gmail.com

No hay comentarios:

Publicar un comentario