Carta de amor

Estou un pouco inquedo e necesito que me saques de enriba este fervello que me corroe; como é habitual en nós, dentro das nosas charlas o tempo paralízase e o mundo redúcese moito, inciteite para que pasases o Fin de Ano na miña humilde compaña, tan entusiasmado estaba que non pensei para nada no teu novo compañeiro de paseos e recreos, só pensei no meu e en ti, sei perfectamente que agora non te botarás atrás -foron tempos-, pero non quero que esa magnífica ilusión che carrexe un rebote na túa convivencia, que che ocasione logo un quebranto na túa organizada vida ou que o teu lindo sorriso teña días de tristura, non sería nada xusto, non me gustaría nada.

Ou sexa que se consideras que todo isto que che digo pode pasar, mo dis e o paralizo todo, non teñas medo en dicirmo, chinchareime un pouco e santas pascuas, xa sabes que son un mocetón do norte, descendente de aguerridos castrexos emparentados con virís viquingos, asumiríao en nove días e logo buscaría outro día para raptarte, e sabes? esa vez non te escaparás, a eses tenros pulsos enlazarei unhas cativadoras ligaduras que inmobilizarán as túas mans, unha sedosa mordaza mollarase nos teus labios, as túas lindas roupiñas descolgaranse despaciño do teu estremecido corpo e os meus labios comezarán o teu inevitable escarmento, en nada che axudarán os teus amordazados arquexos, de nada servirán os teus bambeos liberadores, as miñas mans percorrerán os teus suados cabelos, acariciarán as túas insolentes mamilas, a miña lingua catarache, saborearate toda ata chegar a ese botonciño lindo e carnoso que tanto lle gusta, masturbarache despaciño, lentamente, suavemente, sabendo que non poderás liberarte das túas ligaduras, sabendo que os teus xemidos enmudecidos non che axudarán en nada, a miña lingua empaparase en ti ata que consiga que te corras, é posible que non me quede satisfeito e é posible que o meu humedecido pene vingador penetre docemente, mansamente, a túa mollada delicia ata que os dous quedemos secuestrados mutuamente, ata que os teus ollos anuncien o teu orgasmo, ata que o meu ventre se estremeza de gozo, ata que nos corramos nun.

Bícoche sempre, deséxote, secuestrareite
eu